Tanışalım mı?
Herkese merhaba, Ben Sertaç Gezici.
Yeni kütüphanemi oluştururken, lise defterlerime rastladım ve 200'ün üzerinde yazılmış ergen hikayesi keşfettim. Elbette ki sizinle o dönem yazdığım yazıları paylaşmayacağım. Büyüdüm, geliştim, öğrendim. Bu nedenle depresif hayat ve aşk hikayeleriyle, zaten pek de hoş olmayan hayatlarınıza antidepresan tedavisi de eklemek istemiyorum.
Ancak şu sıralar eli kalem tutan ya da klavyenin tuşlarına basabilen herkesin, metiyeler düzdüğü platformlara denk geliyorum. Güzel hikayeler/kötü hikayeler, tadında hikayeler/abartılmış hikayeler gibi bir çok şey okudum. Dedim ki “ben de yazayım. Bakayım da, yazarken harflerin esiri olabilecek miyim”?
İyi demiş miyim? :) Göreceğiz.
Kısaca da kendimden bahsedeyim, adettendir.
18 yaşımdan beri “beyaz yaka” olarak anlandırılan bir topluluğun içindeyim. Bir çok farklı ajansta “tasarım” yapma fırsatım oldu. Önce Photoshop ve Flash programlarıyla başladığım kariyerime bir çok program ekleyerek, neredeyse tasarım gerektiren digital ya da değil her alanda yeni çözümler ürettim. Şu anda da 14 kişilik bir tasarım ekibini yönetiyorum.
Buraya gelene kadar 10'a yakın iş değiştirdim sanırım. Yani sektörün bir çok önde gelen firması ve ismiyle çalışma fırsatım oldu. ( Bu arada siz sormadan söyleyeyim. Hayır. Kendi ajansımı kurmayı hiç düşünmedim. :) Farklı şirketler, farklı markalar ve müşteriler, farklı takım arkadaşları ve patronlar elbetteki bana çok şey kattı. Çok şey de eksiltti. Ama inanın her şeye rağmen kendimi çok şanslı hissediyorum. Neden mi? Çünkü zaten küçüklüğümden beri kafamın içinde dönen uçuk fikirleri somutlaştırabiliyor ve bundan para kazanıyorum. Daha ne olsun?
Ama..
Evet ama. İşte bu amaların hepsini sizinle paylaşmak için buradayım.
“Beyaz Yaka’ların Siyah Gömlekleri” adlı serimde sizi, televizyonda gördüğünüz, Netflix’te izlediğiniz, Linkedin’de okuduğunuz veya her hangi bir yerde rastladığınız toz pembe dünyadan biraz uzaklaştıracağım.
Eteğimizdeki taşlar bir dökülsün değil mi ? :)
Şimdiden herkese keyifli okumalar.
SG.
